του
Chris Hedges
Οι φτωχοί και η εργατική τάξη στις ΗΠΑ ξέρουν τι σημαίνει να είσαι Έλληνας. Ξέρουν την υπο-απασχόληση και την ανεργία. Ξέρουν τη ζωή χωρίς σύνταξη. Ξέρουν τη ζωή με λίγα δολλάρια στην τσέπη. Ξέρουν το κόψιμο του ηλεκτρικού και του γκαζιού επειδή δεν πληρώθηκαν οι λογαριασμοί. Ξέρουν πώς σε σακατεύει το βάρος του χρέους. Ξέρουν το να είσαι άρρωστος και να μη μπορείς να πληρώσεις περίθαλψη. Ξέρουν τις κρατικές κατασχέσεις της ισχνής περιουσίας τους, μια διαδικασία γνωστή στις ΗΠΑ ως 'civil asset forfeiture', που επέτρεψε στην αμερικάνικη αστυνομία να κατάσχει περισσότερα από 3δις$ σε χρήμα και περιουσιακά στοιχεία.
Ξέρουν τη βαθειά απελπισία και το αίσθημα εγκατάλειψης όταν παραμελούνται και κλείνουν σχολεία, βιβλιοθήκες, κέντρα υγείας, παιδικοί σταθμοί, δρόμοι, γέφυρες, δημόσια κτίρια και προγράμματα υποστήριξης. Ξέρουν τη λεηλασία των δημοκρατικών θεσμών από τις οικονομικές ελίτ στο όνομα της λιτότητας. Ξέρουν, όπως και οι Έλληνες, τι σημαίνει να σε εγκαταλείπουν.
Οι Έλληνες και οι εργαζόμενοι φτωχοί των ΗΠΑ υπομένουν τις ίδιες στερήσεις επειδή δέχονται επίθεση από το ίδιο σύστημα - τον εταιρικό καπιταλισμό. Δεν υπάρχουν εσωτερικοί φραγμοί στον εταιρικό καπιταλισμό. Και οι ελάχιστοι εξωτερικοί περιορισμοί που υπήρχαν στο παρελθόν έχουν πια αποσυρθεί. Ο εταιρικός καπιταλισμός, χειραγωγώντας τους ισχυρότερους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς όπως το Γιούρογκρουπ, την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και τις Κεντρικές Τράπεζες, κάνει αυτό ακριβώς για το οποίο σχεδιάστηκε: Μετατρέπει τα πάντα, ακόμα και τους ίδιους τους ανθρώπους και τον φυσικό κόσμο, σε εμπορεύματα προς εκμετάλλευση μέχρι την εξάντληση ή την κατάρρευσή τους. Στη διάρκεια της επιβολής του, καταλύονται εργατικά συνδικάτα, ρυθμιστικές αρχές καταργούνται, νόμοι γράφονται από εταιρικούς λομπίστες για τη νομιμοποίηση της διαφθοράς και της εξουσίας παγκόσμιων μονοπωλίων, και η δημόσια περιουσία ιδιωτικοποιείται. Μυστικές εμπορικές συμφωνίες - για τις οποίες απαγορεύεται να μιλήσουν ακόμα και οι αιρετοί αντιπρόσωποι που έχουν πρόσβαση στα έγγραφα - ενισχύουν τους εταιρικούς ολιγάρχες για να συγκεντρώσουν περισσότερη εξουσία και να συσσωρεύσουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη εις βάρος των εργαζομένων. Για να διογκώσει τα κέρδη του, ο εταιρικός καπιταλισμός λεηλατεί, καταπιέζει και οδηγεί στη χρεοκοπία πρόσωπα, πόλεις, κράτη και κυβερνήσεις. Ουσιαστικά, καταστρέφει τις δομές και τις αγορές που στηρίζουν τον ίδιο τον καπιταλισμό. Αυτό, ωστόσο, ελάχιστη παρηγοριά δίνει σε αυτούς που υπομένουν τη σκοτεινή δύναμή του. Μέχρι να κάνει χαρακίρι, θα έχει αφήσει πίσω του ανείπωτη ανθρώπινη δυστυχία.
Η ελληνική κυβέρνηση γονατίζει μπροστά στους τραπεζίτες της Ευρώπης εκλιπαρώντας το έλεός τους επειδή γνωρίζει ότι, αν φύγει από την Ευρωζώνη, το διεθνές τραπεζικό σύστημα θα κάνει στην Ελλάδα ό,τι έκανε στη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Αλλιέντε στη Χιλή του 1973 - όπως υποσχέθηκε να κάνει ο Ρίτσαρντ Νίξον στη Χιλή, θα "κάνει την οικονομία να ουρλιάξει". Οι τραπεζίτες θα συντρίψουν την Ελλάδα. Κι ας σημαίνει ότι οι Έλληνες δε θα μπορούν να βρούν φάρμακα - η Ελλάδα χρωστά 1δις ευρώ στους ευρωπαίους φαρμακοβιομήχανους. Κι ας σημαίνει ελλείψεις τροφίμων - η Ελλάδα εισάγει χιλιάδες τόννους τροφίμων ετησίως από την Ευρώπη. Κι ας σημαίνει ελλείψεις πετρελαίου και αερίου - η Ελλάδα εισάγει 99% του πετρελαίου και αερίου της. Οι τραπεζίτες θα συνεχίσουν τον οικονομικό πόλεμο μέχρι να καταρρεύσει η τωρινή ελληνική κυβέρνηση και να επανακτήσουν τον έλεγχο οι εταιρικές πολιτικές μαριονέτες.
Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι πρόβλημα για τους εταιρικούς καπιταλιστές. Τα βάσανα των Ελλήνων, όπως και το μαρτύριο των κοινών αμερικανών πολιτών, είναι μια χαρά για τα περιθώρια κέρδους των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων όπως η Γκόλντμαν Σακς. Η Γκόλντμαν Σακς ήταν, εξάλλου, αυτή που φόρτωσε τις οικογένειες με δάνεια υψηλού κινδύνου ξέροντας ότι δε μπορούσαν να αποπληρώσουν, τα πούλησε ως επενδυτικά στα ασφαλιστικά ταμεία και μετά πόνταρε στην κατάρρευσή τους - ενορχηστρώνοντας δαιδαλώδη χρηματιστηριακά ντίαλς με την Ελλάδα, πολλά από αυτά μυστικά. Αυτές οι συμφωνίες διπλασίασαν το ελληνικό χρέος κάτω από το καθεστώς των παραγώγων και επέτρεψαν στις τότε ελληνικές κυβερνήσεις να κρύψουν το πραγματικό χρέος για να συνεχίσουν να δανείζονται. Και όταν η Ελλάδα κατέρρευσε, η Γκόλντμαν Σακς άνοιξε την πόρτα κι έφυγε με βαλίτσες γεμάτες ρευστό.
Το σύστημα του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού έχει σχεδιαστεί ώστε να αφαιρεί πλούτο από τους πλέον ευάλωτους και να το διοχετεύει στις ελίτ. Γίνεται εμφανές στη διαμόρφωση των προστίμων και εισφορών για την κάλυψη των ελλειμάτων των δημοτικών και κρατικών δαπανών. Το μέλημα του εταιρικού καπιταλισμού είναι να ιδιωτικοποιήσει το σύνολο των δημόσιων υπηρεσιών, από εκπαίδευση μέχρι ασφάλεια. Η υπηρεσία ταχυδρομείων φαίνεται να είναι το επόμενο βήμα, για τις ΗΠΑ. Ήδη, οι γονείς πρέπει να πληρώνουν εκατοντάδες δολλάρια για τη μετακίνηση των παιδιών τους στα δημόσια σχολεία, στα μουσικά και καλλιτεχνικά μαθήματά τους και για τη συμμετοχή τους σε αθλητικές και άλλες δραστηριότητες. Η Πυροσβεστική Υπηρεσία, οι Πρώτες Βοήθειες, το σύστημα των εθνικών πάρκων έχουν προγραμματιστεί να γίνουν η νέα πηγή εταιρικού κέρδους. Επέρχεται ο θάνατος της κοινωνίας των πολιτών.
Η ποινική δικαιοσύνη λειτουργεί κυρίως για τη δημιουργία εσόδων για τις δημοτικές και κρατικές αρχές παρά για την απόδοση δικαιοσύνης και την επανένταξη. Οι φτωχοί συλλαμβάνονται και τιμωρούνται με πρόστιμα για μικρο-παραβάσεις στο Ferguson, Mo., και αλλού, για μη αποχόρτωση των αυλών τους, για άπλωμα των ποδιών στα καθίσματα του μετρό της Ν.Υόρκης. Αν δε μπορούν να πληρώσουν τα πρόστιμα, που δε μπορούν, τους στέλνουν φυλακή. Στη φυλακή τους ζητούν να πληρώσουν το κελί και τη διατροφή. Κι αν δε μπορούν να πληρώσουν αυτόν τον νέο λογαριασμό, τους στέλνουν ξανά στη φυλακή. Είναι το παιχνίδι του φαύλου κύκλου και της ατέρμονης εκμετάλλευσης των φτωχών. Τα απλήρωτα πρόστιμα συσσωρεύουν τόκους και γεννούν εντάλματα σύλληψης. Φτωχοί άνθρωποι συχνά καταλήγουν να χρωστούν χιλιάδες δολλάρια για παράνομη στάθμευση ή τροχαίες παραβάσεις.
Τα φασιστικά και κομμουνιστικά εκτελεστικά αποσπάσματα απαιτούσαν, μερικές φορές, από τις οικογένειες των θυμάτων να πληρώσουν τις σφαίρες της εκτέλεσης. Στον εταιρικό καπιταλισμό, οι εκτελεστές πάντα απαιτούν πληρωμή - συχνά τα χρήματα πηγαίνουν στις ιδιωτικές εταιρίες δικαστικής επιτήρησης, ή διοίκησης φυλακών. Το κόστος χρήσης ενός όπλου καθήλωσης (stun gun), πάνω στο θύμα ($26) ή μιας δικαστικής επιτήρησης ($35 ως $100 μηνιαίως) ή ενός ηλεκτρονικού βραχιολιού εντοπισμού ($11 μηνιαίως), βγαίνει από τις τσέπες των φτωχών. Κι όλα αυτά συμβαίνουν τον 'καιρό των παχιών αγελάδων'. Σκέψου τι θα γίνει όταν το χρηματοπιστωτικό χαρτοβασίλειο καταρρεύσει και πάλι - αυτό που συμβαίνει στην Κίνα δεν είναι καλό σημάδι - και η Γουώλ Στρητ τρέχει στα χαρακώματα. Τότε η Αμερική θα γίνει Ελλάδα στο τετράγωνο.
"Είμαστε ένα έθνος που μετέτρεψε το σύστημα πρόνοιας σε σύστημα ποινικοποίησης," γράφουν οι Karen Dolan και Jodi L. Carr σε αναφορά του Institute for Policy Studies με τίτλο "Οι Φτωχοί Πάνε Φυλακή". "Ποινικοποιούμε βιοποριστικές δραστηριότητες ανθρώπων που είναι τόσο φτωχοί που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν στέγη. Έχουμε περισσότερους φυλακισμένους από οποιοδήποτε άλλο κράτος στον κόσμο. Και θεσμοποιούμε πολιτικές που αποκλείουν τη συμμετοχή τους στην κοινωνία, ισοβίως. Επιτρέψαμε την αναγέννηση των φυλακών για χρεώστες. Δημιουργήσαμε ένα υπο-σύστημα εκπαίδευσης για φτωχούς, μαύρους και λατίνους το οποίο ποινικοποιεί ασύμμετρα τη συμπεριφορά τους και τους στέλνει από νωρίς στις πύλες των φυλακών και στην απώλεια πρόσβασης σε υποστήριξη και ευκαιρίες."
Το εταιρικό ξεπάτωμα της κοινωνίας των πολιτών στην Ελλάδα όπου να 'ναι ολοκληρώνεται. Στις ΗΠΑ η σήψη είναι πιο προχωρημένη. Όπως και οι Έλληνες, κι εμείς βιώνουμε τον πόλεμο που κήρυξαν οι ολιγάρχες του κόσμου. Κανείς δεν τους εξέλεξε. Αγνοούν τη λαϊκή θέληση. Και, όπως και στην Ελλάδα, εάν μια κυβέρνηση αντιστέκεται στη διεθνή κοινότητα των τραπεζιτών, στοχοποιείται προς εκτέλεση. Οι τράπεζες δεν ξέρουν από δημοκρατικούς κανόνες.
Οι πολιτικοί μας είναι εταιρικοί υπάλληλοι. Κι αν σας ζαλίζει η πιθανότητα εκλογής μιας πρώτης γυναίκας προέδρου στις ΗΠΑ, θυμηθείτε ότι ήταν ο σύζυγος της Hillary Clinton που ξεκλήρισε τις βιομηχανικές θέσεις εργασίας με το North American Free Trade Agreement του 1994 κι έπειτα προχώρησε στο γκρέμισμα του συστήματος Πρόνοιας με τον νόμο Personal Responsibility and Work Opportunity Reconciliation Act, ο οποίος σταμάτησε τα ομοσπονδιακά προγράμματα οικονομικής ενίσχυσης και εφάρμοσε προσωρινές και κουτσουρεμένες πολιτειακές παροχές. Υπό τον πρόεδρο Bill Clinton, οι περισσότεροι δικαιούχοι προνοιακής υποστήριξης - 70% αυτών ήταν παιδιά - έχασαν τα επιδόματά τους. Η βιομηχανία των φυλακών είχε εκρηκτική ανάπτυξη και οι ιδιωτικές εταιρίες της καταβρόχθισαν το άνεργο εργατικό δυναμικό, κερδίζοντας περισσότερο από $40,000 ετησίως από κάθε ένα φυλακισμένο. Ο συνολικός πληθυσμός ομοσπονδιακών και πολιτειακών φυλακών έφτασε τις 673.000 υπό τον Κλίντον. Αυτός και ο Ρόναλντ Ρήγκαν βάλανε τα θεμέλια για το Greecification των ΗΠΑ.
Η καταστροφή της Ελλάδας, όπως και των ΗΠΑ, από τις μεγάλες τράπεζες και τις χρηματοπιστωτικές φίρμες δεν συντελείται, όπως οι τραπεζίτες ισχυρίζονται, στο όνομα της λιτότητας ή της επιβολής ορθολογικών δαπανών ή εξισορροπημένων προϋπολογισμών. Δεν είναι θέμα υπεύθυνης ή καλής διακυβέρνησης. Είναι μια άγρια μορφή ταξικού πολέμου. Είναι μια απολύτως αντι-δημοκρατική πράξη. Συντελείται για να δημιουργήσει έθνη φτωχοποιημένων, αποδυναμομένων υπηρετών, και μια αχόρταχη ελίτ παντοδύναμων εταιρικών ολιγαρχών, υποστηριζόμενη από τον πιο εξεζητημένο εξοπλισμό επιτήρησης και προστασίας στην ανθρώπινη ιστορία, και μια στρατικοποιημένη αστυνομία που έχει το ελεύθερο να πυροβολεί άοπλους πολίτες. Οι νόμοι και οι κανόνες που επιβάλλει στους φτωχούς ξεπερνούν, όπως γράφει η Barbara Ehrenreich, "τον οργανωμένο σαδισμό".
Το εταιρικό κέρδος είναι ο Θεός. Δεν έχει σημασία ποιος υποφέρει. Στην Ελλάδα, 40% των παιδιών ζουν στη φτώχεια, το ποσοστό των ανέργων είναι 25% και οι άνεργοι νέοι μεταξύ 15 και 24 χρόνων είναι σχεδόν 50%. Και πάει από το κακό στο χειρότερο.
Η οικονομική και πολιτική ιδεολογία που μας έπεισε ότι η οργανωμένη ανθρώπινη συμεριφορά πρέπει να καθωρίζεται από τις εντολές της παγκόσμιας αγοράς ήταν μια απάτη. Κι εμείς ήμασταν τα κορόιδα. Η υπόσχεση της ευμάρειας, που θα προέρχονταν από τα οικονομικά της σταγόνας (trickle-down economics) και της ελεύθερης αγοράς, κατέληξε να είναι συγκέντρωση πλούτου στους λίγους και κονιορτοποίηση της εργατικής και μεσαίας τάξης καθώς και κάθε ίχνους δημοκρατίας. Διεφθαρμένες κυβερνήσεις υπέθαλψαν αυτό το πλιάτσικο αδιαφορώντας για το κοινό καλό και για την βούληση των πολιτών τους. Η βιομηχανία καυσίμων αφέθηκε να ρημάξει το οικοσύστημα, απειλώντας την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, ενώ εισπράτει παχυλές κρατικές επιδοτήσεις. Τίποτε από αυτά δε βγάζει νόημα.
Οι μανδαρίνοι που συντηρούν το σύστημα αυτό δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν λογικά αυτή την ώρα της κρίσης. Έχουν εκπαιδευτεί μόνο στο να κάνουν αυτό το σύστημα εκμετάλλευσης να λειτουργεί. Είναι τυφλωμένοι από την ακόρεστη απληστία τους και την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που προκαθορίζει ότι ο έλεγχος του πληθωρισμού, η ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών και η κατάργηση φραγμών στο εμπόριο είναι οι μόνες οικονομικές προτεραιότητες. Μας οδηγούν κατευθείαν στο γκρεμό.
Δεν πρόκειται να επανέλθουμε σε μια ορθολογική οικονομία ή να επαναφέρουμε τη δημοκρατία παρά μόνον αν οι παγκόσμιοι αυτοί σπεκουλαδόροι χάσουν την εξουσία τους. Αυτό θα συμβεί μόνον εάν οι δρόμοι των μεγάλων πόλεων της Ευρώπης και της Αμερικής τρανταχθούν από το μέγα πλήθος της αντίστασης. Η τυραννία των χρηματοπιστωτικών ελίτ δε γνωρίζει όρια. Θα επιβάλλουν μεγαλύτερη καταπίεση και εξαθλίωση μέχρι να παραδοθούμε ή να επαναστατήσουμε. Προσωπικά, προτιμώ το δεύτερο. Ωστόσο, δεν έχουμε πολύ χρόνο.
Πηγή: We Are All Greeks Now
