ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ

Δημοκρατία με ματωμένη Γάζα στα μάτια.

Του Απόστολου Λυκεσά

«Ναι, αλλά στο Ισραήλ έχουν μια ισχυρή δημοκρατία» είναι το τελευταίο επιχείρημα που επικαλούνται όσοι ψάχνουν ακόμη μια δικαιολογία για την κτηνωδία που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Γάζα. Κι εμείς γιορτάζουμε μέσα στην κατήφεια τα σαραντάχρονα της καθημαγμένης μας δημοκρατίας. Κάθε τριάντα δευτερόλεπτα πέφτει μια βόμβα στην Γάζα. Κάθε μέρα στην Ελλάδα έχουμε 4000 κατασχετήρια. Ο έλληνας πρωθυπουργός με άρθρο του σε εφημερίδα ανακοινώνει το τέλος του κρατισμού. Αφού πρώτα φρόντισε να στελεχώσει το Μουσείο της Ακρόπολης με ανθρώπους από την εκλογική του περιφέρεια. Το σκέλεθρο της δημοκρατίας καλυμμένο από γάζες διαφημίσεων. Η δημοκρατία του Ισραήλ φιλεύσπλαχνη προειδοποιεί με μια κροτίδα ότι σε τρία λεπτά το σπίτι σου πρόκειται να εξαερωθεί από έναν πύραυλο. Προλαβαίνεις να πάρεις τα παιδιά και μια κουβέρτα, να πας παραδίπλα και να δεις το θέαμα. Η δημοκρατία στην Ελλάδα σε ενημερώνει ότι άμα χρωστάς σε τράπεζα ή σε ασφαλιστικό ταμείο και δεν μπορείς να πληρώσεις μπορείς να πάρεις τα παιδιά και μια κουβέρτα και να πας κάτω από μια γέφυρα ή στο πάρκο καλύτερα και να δεις την εγκατάσταση των νέων ιδιοκτητών. Το Ισραήλ προειδοποιεί ότι αν όλοι οι κάτοικοι της Γάζας φύγουν κανένας δεν θα πάθει τίποτα. Το που θα πάνε είναι μια λεπτομέρεια για την οποία η Δημοκρατία είναι αδιάφορη γιατί δεν είναι δικό της πρόβλημα. Παιδιά κομματιάζονται από βόμβες καθώς έπαιζαν στην παραλία της Γάζας. Η δημοκρατία πρέπει να πάρει τα μέτρα της. Στην Ελλάδα οι παραλίες θα δοθούν σε ιδιώτες για να μην παίζουν σε αυτές παιδιά που ενδέχεται να κινδυνεύσουν από βόμβες. Το Ισραήλ διαπράττει έγκλημα που κανένας δεν θα το θυμάται σε  σαράντα χρόνια. Ο Γκιούλ πήγε στα κατεχόμενα της Κύπρου αμόλησε τις λεκτικές του ρουκέτες και ο έλληνας υπουργός των εξωτερικών δεν τις άκουσε καν, ασχολιόταν εκείνη την ώρα με την δημοκρατία στο εσωτερικό του κόμματός του που υπάρχει μόνο για να καλούν στελέχη του στα κανάλια. Ποιός θυμάται την Κύπρο σαράντα χρόνια μετά; Ποιός θυμάται τον Σωτήρη Πέτρουλα, το νόημα της θυσίας του μέρα που είναι;

Δεν υπάρχουν βέβαια αναλογίες ανάμεσα στην εφαρμοσμένη κτηνωδία που εξελίσσεται στην Γάζα και τα καθ’ ημάς. Στη Γάζα το θηρίο βγήκε από το παραβάν. Στην Ελλάδα φοράει κοστουμάκι και διαφημίζει χαρίεσες τράπεζες. Υπάρχει όμως αυτή η παραλληλία στη χρήση των λέξεων και η απώλεια μνήμης. Η Δημοκρατία του Ισραήλ, ξεχνώντας τα βάσανα των προγόνων της, πατάει πάνω στους βομβαρδισμούς ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Η Δημοκρατία στην Ελλάδα οικοδομήθηκε πάνω στην ρημαγμένη Κερρύνεια. Η Δημοκρατία του Ισραήλ θεωρεί -και σωστά- έγκλημα την παρενόχληση της γραμματέως από τον Πρόεδρο και τον βάζει φυλακή. Δεν έχει κανένα πρόβλημα όμως να βομβαρδίζει του Παλαιστίνιους απλώς και μόνο επειδή διεκδικούν την αυτοδιάθεσή τους. Η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν έχει κανένα πρόβλημα να επιτρέπει σε πολίτες της να αναφωνούν ότι «μια δικτατορία μας χρειάζεται» χωρίς να θυμίζει ότι μια χούντα έμμισθων πρακτόρων έδωσε τη μισή Κύπρο χάρισμα στην Τουρκία και σήμερα τα ιδεολογικά τους απολειφάδια καμώνονται τους εθνικιστές.

Το Ισραήλ εφαρμόζει απολύτως την λογική της Δημοκρατίας της αρχαίας Αθήνας όπως αυτή εκδηλώθηκε και κηλιδώθηκε από αιώνια ντροπή με την καταστροφή της Μήλου και περιγράφηκε από τον Θουκυδίδη στον σχετικό διάλογο «...γιατί δεν μας βλάπτει τόσο η έχθρα σας, όσο η φιλία σας, που θα εμφανίζεται ως απόδειξη της αδυναμίας μας, επειδή δεν σας υποτάξαμε, αντίθετα, το μίσος σας θα αποτελεί για τους υπηκόους μας απόδειξη της δύναμής μας...». Και η ελληνική κυβέρνηση ως πρεσβευτής των δανειστών μας υπαγορεύει ότι δημοκρατία είναι να μένουν ανοιχτά τα μαγαζιά τις Κυριακές, να πωλούνται τα ακρογιάλια, να χτίζονται τα δάση, να χαρίζεται κοψοχρονιά η ενέργεια, να μην μιλάς για τους δούλους στη Μανωλάδα ή τους είλωτες στο λιμάνι του Πειραιά.

Η δημοκρατία δεν μπορεί να κατέχει και δεν υποτάσσεται. Η Δημοκρατία δεν έχει δεμένα τα μάτια με Γάζα ματωμένη από αίμα παιδιών. Δεν μπορεί να διακατέχεται από ανηθικότητα. Είναι παράδειγμα προς μίμηση όχι προς αποφυγή. Η δημοκρατία καταλύεται αλλά δεν χάνει το ηθικό πλεονέκτημα. Νικάει και δεν επαίρεται, δεν είναι αδυσώπητη αλλά δεν ξεχνάει. Αν δεν έχει τέτοιες -μεταξύ πολλών άλλων- προϋποθέσεις τότε είναι καταγέλαστη καρικατούρα.