Μια σημαντική ανάρτηση του 2009 που παραμένει σημαντική - για να παίρνουν κουράγιο οι νεώτεροι και να μαθαίνουν οι παλαιότεροι...
Του Sven
Από τη στιγμή που έχει αλλάξει ο τρόπος θεώρησης της ντροπαλότητας, έχει μειωθεί τόσο η ανοχή όσο και η αποδοχή απέναντι στη «φυσιολογική ντροπαλότητα». Άτομα, που αποφεύγουν να μιλήσουν μπροστά σε κοινό, που κοκκινίζουν εάν γίνουν επίκεντρο προσοχής ακόμα και για θετικούς λόγους, ή που χρειάζονται κάποιο βαθμό μοναχικότητας για να νιώσουν καλά, θεωρούνται πλέον ως προβληματικά και παραπέμπονται σε θεραπεία ή τους χορηγείται φαρμακευτική αγωγή.
Σε μια εποχή όπου έχει γίνει σχεδόν απαραίτητο να δείχνεις τις γροθιές σου για να καταφέρεις να επιβιώσεις και να προχωρήσεις μπροστά, η κοινωνική επάρκεια και οι προτεταμένοι αγκώνες αξιολογούνται ιδιαίτερα, ενώ αντίθετα η ντροπαλότητα θεωρείται και αποτελεί συχνά εμπόδιο. Άτομα που κοκκινίζουν εύκολα, κλείνονται στον εαυτό τους και αποφεύγουν διάφορες κοινωνικές καταστάσεις δεν ταιριάζουν σε μία τέτοια πραγματικότητα. Φυσικά και αποτελεί πολύ σοβαρό ανασταλτικό παράγοντα η ακραίας μορφής ντροπαλότητα σε έναν άνθρωπο και χρειάζεται η βοήθεια κάποιου επαγγελματία, αλλά υπάρχουν εκατομμύρια «φυσιολογικοί» άνθρωποι που στιγματίζονται ως ανεπαρκείς ή «ψυχικά πάσχοντες», μη ανταποκρινόμενοι στο ιδεώδες των σύγχρονων κοινωνιών για το πόσο εξωστρεφείς ή κοινωνικοί θα πρέπει να είναι.
Έχουν γραφεί χιλιάδες βιβλία αυτοβοήθειας για τρόπους αντιμετώπισης της ντροπαλότητας και της κοινωνικής φοβίας. Τον προηγούμενο χρόνο μάλιστα, κυκλοφόρησε στην αγορά και ένα σπρέι μύτης που περιέχει την ορμόνη οξυτοκίνη, που, σύμφωνα με τους ερευνητές που το παρασκεύασαν, βοηθά στις κοινωνικές σχέσεις!!! Η ντροπαλότητα μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στην καθημερινότητα ενός ατόμου, για παράδειγμα ενός εφήβου, αλλά, αν το καλοεξετάσουμε, πολλές φορές το πρόβλημα αφορά στην άσχημη συμπεριφορά και στις αντιδράσεις του περίγυρου απέναντι στη ντροπαλότητα. Τα ντροπαλά παιδιά γίνονται, για παράδειγμα, πολύ συχνότερα αποδιοπομπαίοι τράγοι και θύματα σχολικής βίας.
Πολλά άτομα που νιώθουν άνετα με τον εαυτό τους λυπούνται τους ντροπαλούς, αλλά ταυτόχρονα νιώθουν να ενοχλούνται και να προκαλούνται από τη ντροπαλότητα αυτή. Το ίδιο ισχύει και για τους γονείς των ντροπαλών παιδιών, τα οποία τους βιώνουν ως λιγότερο συναισθηματικά ζεστούς και πιο απορριπτικούς. Αποτελεί μύθο το γεγονός πως οι γονείς είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για τη ντροπαλότητα των παιδιών τους. Αυτό που ισχύει τις περισσότερες φορές είναι πως οι γονείς συχνά όχι μόνο δεν αντέχουν, επικρίνουν, και απορρίπτουν το ντροπαλό παιδί τους, αλλά και το ελέγχουν υπερβολικά στην προσπάθειά τους να το βοηθήσουν. Ο τρόπος αυτός όμως επιδεινώνει τη ντροπαλότητα.
Πού οφείλεται όμως αυτή η αλλαγή στάσης απέναντι στη ντροπαλότητα; Η κύρια αιτία είναι η εισαγωγή της κοινωνικής φοβίας ως επίσημης ψυχιατρικής διάγνωσης πριν από κάποια χρόνια στο ψυχιατρικό διαγνωστικό σύστημα ταξινόμησης DSM, στην αποκαλούμενη «ψυχιατρική Βίβλο». Υπάρχει σίγουρα μία όχι ιδιαίτερα μεγάλη ομάδα ατόμων που υποφέρουν πολύ εξαιτίας της κοινωνικής τους φοβίας, αλλά ο πολύ γενικός ορισμός της θα μπορούσε να συμπεριλάβει το μισό πληθυσμό της γης.
Στη νέα ασθένεια δόθηκε αμέσως ιδιαίτερα μεγάλη δημοσιότητα σε όλα τα ΜΜΕ των Η.Π.Α. με τίτλους όπως «Άνθρωποι που φοβούνται ανθρώπους» ή «Δεν είσαι ντροπαλός, αλλά άρρωστος». Έγιναν έρευνες στις Η.Π.Α. που έδειχναν πως ένας στους πέντε αμερικανούς υπέφερε από κοινωνική φοβία και, στις αρχές του 1990, η κοινωνική φοβία αποκαλέστηκε ως η «η διαταραχή προσωπικότητας της δεκαετίας» και πως «τείνει να προσλάβει επιδημιολογικές διαστάσεις»!
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να καταλάβει κανείς πως ένας ισχυρός παράγοντας πίσω από την καθιέρωση της κοινωνικής φοβίας ως ψυχικής νόσου ήταν οι φαρμακευτικοί κολοσσοί, που δαπάνησαν αμέσως εκατομμύρια δολάρια σε καμπάνιες «συνειδητοποίησης του κοινού» ώστε να πιστέψουν οι φυσιολογικά ντροπαλοί άνθρωποι πως βρίσκονται στη ζώνη κινδύνου της κοινωνικής φοβίας και να σπεύσουν να «θεραπευθούν», παίρνοντας τα φαρμακευτικά σκευάσματα που κυκλοφόρησαν για το σκοπό αυτό. Συγκεκριμένα, η Glaxo Smith Kline δαπάνησε 92 εκατομμύρια δολάρια σε ένα μόνο χρόνο στην καμπάνια με τον απίστευτα κυνικό, κατά τη γνώμη μου, τίτλο «Σκέψου πως είσαι αλλεργικός με τους ανθρώπους…». Βλέπουμε λοιπόν πως, ενώ μέχρι και πριν από λίγα χρόνια η κοινωνική φοβία δεν υπήρχε καν ως διάγνωση, φθάσαμε στο σημείο να κατονομαστεί ακόμα και ως η ασθένεια της δεκαετίας…
Υπάρχουν πολλές υποψήφιες ψυχιατρικές διαγνώσεις που περιμένουν τη σειρά τους να επισημοποιηθούν στην επόμενη έκδοση του DSM, για παράδειγμα η απάθεια. Υπάρχει και μία μερίδα ψυχιάτρων που προσπαθούν ώστε να συμπεριληφθεί και η πικρία ως βασικό στοιχείο της ευρύτερης διάγνωσης «post traumatic embitterment disorder». Αν γίνει αυτό, τότε οι ψυχίατροι θα έχουν δυνητικά εκατομμύρια νέους υποψήφιους πελάτες μεταξύ των εκατομμυρίων πικραμένων και απελπισμένων ατόμων που τα τελευταία χρόνια έχουν χάσει τη δουλειά και τις περιουσίες τους…
Δεν γίνεται καμία προσπάθεια εξιδανίκευσης και ωραιοποίησης της ντροπαλότητας. Υπάρχουν άτομα που πραγματικά υποφέρουν από τις συνέπειες της κοινωνικής τους φοβίας και χρειάζονται βοήθεια ειδικού. Όμως ο τρόπος προβολής και προσέγγισής της από τις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες και μέρος του ψυχιατρικού κατεστημένου γεννά σοβαρά ερωτηματικά και προβληματισμούς…
Στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου υπάρχει η αντίληψη πως τα πάντα στη ζωή θα πρέπει να είναι ανώδυνα, διαφορετικά υπάρχει πρόβλημα, και όπου καταβάλλονται συστηματικές προσπάθειες εξομοίωσης των ατόμων ώστε να γίνονται ευκολότερα χειρίσιμα, οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε τη διαφορετικότητα και όχι την εξομοίωση των προσωπικοτήτων των ατόμων. Οφείλουμε να αντισταθούμε στην κοπαδοποίηση από τη μία και στην απομόνωση του ατόμου από την άλλη, και να πριμοδοτήσουμε την αναγκαιότητα των συλλογικών διαδικασιών και αγώνων με την ταυτόχρονη ενίσχυση της προσωπικής αξίας και μοναδικότητας του καθενός.
** Αξίζει να διαβασθούν και τα σχόλια της ανάρτησης **
- Σχόλιο από mardhm (19.12.2009)
Πολύ σοβαρό θέμα θίγεις sven.
Η ντροπαλότητα και η κοινωνική φοβία έχουν πολλές διαστάσεις που εμείς τις παρατηρούμε καθημερινά στο σχολείο. Ένα ντροπαλό παιδί είναι σίγουρα διαφορετικό και θέλει περισσότερο χρόνο να γίνει αποδεκτό από το στενό και ευρύτερο περιβάλλον του (αν ποτέ γίνει δηλαδή). Αυτός (κι άλλοι πολλοί) είναι οι λόγοι, που όλοι οι εκπαιδευτικοί επιμένουν να υπάρχουν ψυχολόγοι στα σχολεία, ώστε να επεμβαίνουν άμεσα όταν υπάρχει λόγος (δηλαδή καθημερινά)
Τώρα που γράφω αυτά έχω στο μυαλό μου την περίπτωση μιας μαθήτριας στο τμήμα της κόρης μου. Ας την πούμε Κατερίνα για ευκολία. Δεν είναι δική μου μαθήτρια, μαθαίνω όμως τι της συμβαίνει και πως της συμπεριφέρονται οι συμμαθήτριες της κυρίως, ενώ είναι μαζί από το νηπιαγωγείο και τώρα πάνε στην έκτη τάξη. Θα σας πω ένα περιστατικό που έπεσε στην αντίληψη μου πέρυσι. Εννοείται πως πάντα προσπαθούμε αντιδρούμε με διακριτικότητα και συζήτηση ειδικά με το παιδί ενθαρρύνοντας το να νιώσει άνετα, να εξωτερικεύει ότι την απασχολεί, αλλά και με τα άλλα παιδιά να μπορέσουν να δεχτούν την διαφορετικότητα της και να μην την φέρνουν σε δύσκολη θέση με την πρώτη ευκαιρία.
Το σχολείο μας διαθέτει ειδική αίθουσα για το μάθημα των αγγλικών. Όλα τα τμήματα λοιπόν που έχουν αγγλικά παίρνουν τα βιβλία τους και πηγαίνουν για μάθημα εκεί. Η Πέμπτη και έκτη τάξη συνήθως, βρίσκεται στο δεύτερο όροφο ενώ το τμήμα των αγγλικών είναι στο υπόγειο. Κάθε φορά που είχε αγγλικά το συγκεκριμένο τμήμα της πέμπτης, οι συμμαθήτριες της Κατερίνας, κουβαλούσαν ολόκληρα τα σακίδια τους γεμάτα βιβλία. Και στο τέλος του μαθήματος την υποχρέωναν να τα ανεβάζει όλα επάνω. Την απειλούσαν πως αν δεν το κάνει θα πουν στον διευθυντή του σχολείου πως κλέβει πράγματα από τα παιδιά της τάξης.
Η Κατερίνα είναι άριστη μαθήτρια, (αλλά μόνο στα γραπτά)! Προφορικά από ότι μου λένε οι δασκάλες της δεν συμμετέχει καθόλου κατά την διάρκεια του μαθήματος. Κι αν της δοθεί ο λόγος κοκκινίζει και συνήθως απαντά λάθος.
Η Κατερίνα είναι μόνο ένα από τα παιδιά που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα. Πολλές φορές οι γονείς (όπως αναφέρεις κι εσύ στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο σου) δεν ξέρουν πώς να τα βοηθήσουν και ίσως καμιά φορά και να κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Αλλά και οι δάσκαλοι πολλές φορές αντιδρούμε με λανθασμένο τρόπο.
Σίγουρα όλοι έχουμε ανάγκη από βοήθεια αλλά κι ενημέρωση αφού η κοινωνία μας μέρα με την μέρα μεταβάλλεται και θεωρεί ασθένειες πράγματα που μέχρι χθες θεωρούσε φυσιολογικά.
Χαρούμενο Σαββατοκύριακο - Σχόλιο από sven (19.12.2009)
Μαρία,
το παράδειγμα που αναφέρεις αποτελεί πλέον και ζήτημα σχολικής βίας. Από τη στιγμή που η κακοποίηση του συγκεκριμένου παιδιού της συγκεκριμένης ηλικίας συνεχίζει να υφίσταται στα πλαίσια του σχολείου, η ευθύνη βρίσκεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο σχολείο.
Η προσωπική μου εμπειρία από τα χρόνια που εργάζομαι στην Ελλάδα, αλλά και σύμφωνα με μαρτυρίες φίλων, γνωστών και πελατών εκπαιδευτικών, είναι πως ένα πολύ μεγάλο ποσοστό εκπαιδευτικών στη χώρα μας δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για τέτοιου είδους ή άλλα ανάλογα προβλήματα των μαθητών τους.
Το πρόβλημα δυστυχώς δεν είναι μόνον η αδιαφορία, για να μη πω ο κυνισμός, και η έλλειψη εκπαίδευσης, που κατά κόρον επικαλούνται ως άλλοθι. Όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά βρίσκει πάντα τρόπους ΚΑΙ να ενημερωθεί ΚΑΙ να μάθει πού πρέπει να απευθυνθεί, αν το πρόβλημα ξεπερνά τις δυνατότητές του. Είναι ΚΑΙ η έλλειψη παιδείας ΚΑΙ το πολύ χαμηλό επίπεδο κοινωνικής και προσωπικής ευθύνης από τα οποία έχει αποφλυωθεί το περιεχόμενο του επαγγελματικού ρόλου του εκπαιδευτικού στη χώρα μας...
Καλό ΣΚ!!! - Σχόλιο από pterarhos (19.12.2009)
Μια μεγαλη και χαρουμενη καλημερα φιλε
sven!
Ευτυχως δεν εχουμε γινει Αμερικη.
Ζητημα αυτοπεποιθησης ειναι, και οχι φαρμακευτικης αγωγης.
Οταν ενθαρρυνεται καποιος να εκφραζει την γνωμη του ,την αποψη του,την προσωπικοτητα του ,δεν θ'αντιμετωπισει
ποτε τετοιο προβλημα.
Η φυσικη συστολη πρεπει να συμβαδιζει
παντα με το θαρρος της γνωμης.
Ζητημα οικογενειας σχολειου και αυτοπεποιθησης του ατομου.
Η γνωση ειναι σπουδαιος παραγοντας.
Τα υπολοιπα τα βρισκει κανεις στην πορεια.
Να εισαι καλα! - Σχόλιο από sven (19.12.2009)
Καλημέρα φίλε Χάρη,
ζήτημα συνέργειας προσωπικών προϋποθέσεων, οικογένειας, σχολείου και ευρύτερης κοινωνίας τα περισσότερα οποιασδήποτε μορφής προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Ανέφικτος μέχρι στιγμής, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο αποτελεσματικός συντονισμός και συνεργασία τους.
Συνεχίζουμε όμως να ελπίζουμε και να αγωνιζόμαστε για κάτι καλύτερο...
Καλό ΣΚ!!! - Σχόλιο από StavmanR (19.12.2009)
Όμορφο κείμενο, συνοπτικό, με αλήθειες και προσωπικό στίγμα.
Περισσότερο ενδιαφέρον έχουν οι προσωπικές παρατηρήσεις, παρά οι επιστημονικές αναφορές. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Καλησπέρα Sven - Σχόλιο από sven (19.12.2009)
Σταύρο,
ευχαριστώ θερμά για τα καλά λόγια.
Καλό ΣΚ - Σχόλιο από inappropriate (19.12.2009)
Πολύ όμορφο κι' ενδιαφέρον κείμενο sven, όπως πάντα άλλωστε!!!
Χαίρομαι πολύ το πάθος που σε διακατέχει, όταν καταπιάνεσαι με τέτοια θέματα κι' ότι ποτέ δεν καταλήγεις στα καθιερωμένα στερεότυπα, αλλά το παρουσιάζεις πάντα σφαιρικά βάζοντας την προσωπική σου σφραγίδα. Αν όλοι μπορούσαν να δουν μ' αυτόν τον τρόπο τα πράγματα, όλα θα ήταν διαφορετικά...
Στάθηκα πολύ στην τελευταία παράγραφο που πραγματικά πιστεύω ότι θα έλυνε και το πρόβλημα, αν τελικά εφαρμοζόταν.
Πάντως να σου πω την αλήθεια, εγώ ακόμα θεωρώ την φυσική ντροπαλότητα ως θετικό στοιχείο ενός ανθρώπου και τις περισσότερες φορές προτιμώ να την βλέπω στους ανθρώπους αντί για υπερβολικό θάρρος που καταλήγει να γίνει θράσος.
Καλό ΣΚ εύχομαι)) - Σχόλιο από maristo (19.12.2009)
πολυ ενδιαφερον κειμενο! - Σχόλιο από sven (19.12.2009)
@ Γιωτάκι,
η φυσική ντροπαλότητα έχει αρκετές θετικές πλευρές. Αποτελεί έναν προστατευτικό παράγοντα. Για παράδειγμα, οι ντροπαλοί έφηβοι καταναλώνουν λιγότερο οινόπνευμα, κάνουν αργότερα το σεξουαλικό τους ντεμπούτο και κάνουν σπανιότερα πράγματα για τα οποία μετανιώνουν.
Επίσης, τα ντροπαλά άτομα χαίρουν συνήθως της εκτίμησης του περίγυρου, είναι καλοί ακροατές και σκέφτονται αρκετά πριν ενεργήσουν.
Επειδή τα στοιχεία αυτά αποτελούν εσωτερικά χαρακτηριστικά που δεν φαίνονται άμεσα, παραβλέπονται συνήθως από τον μέσο σύγχρονο άνθρωπο που εστιάζεται κατά κύριο λόγο στο φαίνεσθαι...
@ maristo,
σ΄ευχαριστώ
Καλό σας ΣΚ!!! - Σχόλιο από DemetresOpc (20.12.2009)
Δεν θα ξεχάσω σχόλιο φίλης που έζησε για χρόνια στην Αμερική..
-Αυτοί παίρνουν χάπια επειδή κλάνουν!!!
και ναι δεν ήταν υπερβολή το σχόλιο, πράγματι υπάρχουν τέτοια χάπια και πράγματι θεωρείτε αρρώστια!!! - Σχόλιο από Latte (20.12.2009)
Σβενάκο, δεν είχα ιδέα για την τόσο έντονη "ασθενοποίηση" της ντροπαλότητας.
Όμως, η άλλη πλευρά του Ατλαντικού φημίζεται και για την ευρηματικότητά της στα πλασια δημιουργίας νέων πηγών νομικής ευθύνης. Ως εκ τούτου, δε θα έπρεπε να ξαφνιάζομαι...
Πολύ σημαντικό είναι ένα δεύτερο θέμα που "βγήκε" μέσα από το ποστ σου και το σχόλιο της δασκάλας μας: το bullying (αμερικανόφερτος ο όρος, για την άσκηση ψυχολογικής βίας σε παιδιά από συμμαθητές τους).
Το αδερφάκι μιας από τις βαφτιστήρες μου, ένα ήσυχο, πανέξυπνο, αλλά ντροπαλό αγοράκι, αντιμετώπισε παρόμοια συμπεριφορά στο δημοτικό που πήγαινε στη Θεσσαλονίκη. Μόλις το αντιλήφθηκε ο δάσκαλός του, ενημέρωσε ΟΛΟΥΣ τους γονείς και τη διευθύντρια του σχολείου και όλοι μαζί προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το θέμα διακριτικά και από όλες τις πλευρές (ψυχολογική, παιδαγωγική) για όλα τα εμπλεκόμενα παιδάκια. Τώρα ο μικρούλης έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και φαίνεται να είναι ευχαριστημένος στο σχολείο, αφού και τα 2-3 αγοράκια που τον πείραζαν δείχνουν πλέον να τον σέβονται. Μακάρι, βέβαια, να μην είναι μόνο φαινομενικό αυτό.
Φιλάκια - Σχόλιο από sven (20.12.2009)
@ Τζιμάκο,
γύρισες χαράματα πάλι σπίτι, ποιός ξέρει πάλι πόσα ξύδια κατέβασες και...ζωγράφισες!!!
Νιώθω την ανάγκη να αποκαταστήσω την τιμή και αξιοπρέπεια του αμερικάνικου...κώλου. Τέτοια χάπια όντως υπάρχουν, αλλά όχι για ένα μέσο κώλο, αλλά μόνο για κάποιες ιδιάζουσες παθολογικές καταστάσεις υπερθέρμανσής του...
@ Γαλατάκι,
από το 1980 μέχρι σήμερα, έχουν συμπεριληφθεί στο DSM 112 νέες ψυχιατρικές διαγνώσεις!!! Έχουν καταργηθεί επίσης και κάποιες, όπως, για παράδειγμα, η ομοφυλοφιλία. Πίσω από αυτό το παζλ, κρύβονται συχνά μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Όσον αφορά τώρα στο θέμα του bullying, είναι πράγματι πολύ σοβαρό και ίσως κάποια στιγμή γράψω κάτι γι΄αυτό, γιατί έχω ασχοληθεί αρκετά με το θέμα. Μία προσθήκη μόνο. Ο όρος "bullying" δεν αφορά μόνο στην άσκηση ψυχολογικής, αλλά σε κάθε είδος βίας προς κάποιον.
Ξέρεις, σε περιπτώσεις σχολικής βίας, χρειάζεται πολύ συχνά να γίνει παρέμβαση μέσα στην ίδια την τάξη. Οργάνωσα πριν χρόνια εκ μέρους του παιδοψυχιατρικού τμήματος που εργαζόμουν, και όταν το θέμα ήταν εντελώς άγνωστο ακόμα στην Ελλάδα, ένα σχέδιο παρέμβασης μέσα στην τάξη σε περιπτώσεις σχολικής βίας. Είχαμε καταπληκτικά αποτελέσματα σε όλες τις περιπτώσεις που χρειάστηκε να παρέμβουμε, και που δεν ήταν λίγες. Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις διευθυντών και καθηγητών, που δεν δέχθηκαν να παρέμβουμε μέσα στην τάξη, για να μη χάσουν δήθεν τα παιδιά...το μάθημα!!!!!!
Οι λόγοι ήταν σίγουρα άλλοι. Η αμάθεια και η ακαμψία απίστευτη...
Καλή βδομάδα!!! - Σχόλιο από ZARATHUSTRA (21.12.2009)
Γεια σου ρε φιλαρακι με τα ωραια σου !
Ησουν δικαιος με τις ντροπαλες ψυχουλες και αυτο δειχνει οτι δεν εισαι στυγνος επαγγελματιας (αρα θα πεθανεις στην ψαθα , σαν εμε! χε!χε!)
Οι αμερικανοι ειναι μανουλες στο μαρκετινγκ , το διαπιστωσα και ιδιοις ομμασι (ε!ε! με παραδεχεσαι !) καθως βρεθηκα εκει περυσι τα χριστουγεννα .
Δεν ειναι με τιποτα ασθενεια η ντροπαλοτητα , αλλα τα ΜΜΕ και οι φαρμακοβιομηχανοι καλα κρατουν .
Τους αντιγραφουμε μια χαρα κι εδω στην Ελληνουλα μας .
Λιγη μπαλλα στο γηπεδο παραπανω θελει , αυτοπεποιθηση που λεει κι Πτεραρχος . Η αυτοπεποιθηση θελει χρονο και να φας καμποσα τακλινγκ μεχρι να μαθεις .
Μου ειναι συμπαθεστατοι και γοητευτικοτατοι οι ντροπαλοι ανθρωποι , μου αρεσει να βλεπω αυτο που δεν εχω και συμπληρωνομαι . Τρελλαινομαι να κανω το Ζορρο σε τετοιες περιπτωσεις , για να μην πω ...ερεθιζομαι .
Υπαρχει βεβαια και ενας μπακαλικος ή γκαγκστερικος αν προτιμας , τροπος αντιμετωπισης της σχολικης βιας , απλα ,πολυ απλα οπως παλια .
Με βια βεβαια . Οταν κινδυνευε ο ντροπαλουλης αδερφος μου , απλα με φωναζε και καθαριζα .
- Ελα Γιαννακη μου , κλωτσα κι εσυ ! ελεγα στον αδερφο μου και ανεβαινε η αυτοπεποιθηση του , αποτελειωνοντας τον αντιδικουντα που αφηνα ερμαιο στα ποδαρακια του .
Ο Γιαννης αργοτερα γραφτηκε πυγμαχια και δεν με ειχε πια αναγκη .
Πφφ! Πως εχουν φλωρεψει τα παιδια σημερα . - Σχόλιο από DITHEN (21.12.2009)
"Μοναδικοτητα", Φιλε Sven;
Σε ενα κοσμο που εχει πλαστικοποιηθει κι εχει παγκοσμιοποιηθει;;
Κοιτα γυρω μας, Φιλε! Ολοι δεν ειμαστε σαν να εχουμε "λουστει με την ιδια λοσιον";;
Η "διαφορετικοτητα" θεωρειται, οπως πολυ σωστα λες, μειασμα παντου! Οχι τοσο γιατι δεν την αντιλαμβανομαστε και δεν καταλαβαινουμε, αλλα διοτι την φοβομαστε!!
Εξαιρετικο αρθρο, Sven!!:) - Σχόλιο από Oraclas (21.12.2009)
Όπως πάντα κατατοπιστικό το κείμενό σου φίλε μου Σβεν, αλλά και οι απορίες μου όμοιες με των παιδιών. Δηλαδή θεωρώ ότι είναι θέμα αυτοπεποίθησης, αλλά και χαρακτήρα του παιδιού, οικογενειάκο ζήτημα και προσέγγιση από παιδαγωγούς. Συνήθως τα παιδάκια που έχουν αδελφάκια είναι πιο κοινωνικά και έχουν μάθει να μοιράζονται πιο εύκολα.
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι όλες οι φοβίες έχουν ένα κοινωνικό πρόβλημα από πίσω, γιατί μου θυμίζει ότι έχουμε "ένα πρόβλημα για κάθε λύση". Κάποιος μπορεί να είναι ντροπαλός και συνεσταλμένος, μέχρι να βρει τον κατάλληλο χώρο και διάθεση. Κάποτε μία κοπέλα η Α. μου είχε πει, ότι δεν είχε γνωρίσει άλλον άνθρωπο σαν εμένα τόσο συνεσταλμένο και τόσο θαρραλέο ταυτόχρονα.
Μεγάλο ρόλο παίζει η οικογένεια και δεν θα ξεχάσω ένα κοριτσάκι το πόσο αντικοινωνικό ήταν και οι γονείς του χρησιμοποιούσαν σαν ασπίδα την ντροπαλότητά του. Αυτό το κοριτσάκι έφυγε από ένα σχολείο λόγω μετακόμισης των γονιών του. Δεν κράτησε φιλίες και δεν επικοινώνησε με κανένα παιδί. Την επόμενη χρονιά ήταν καλεσμένη σε ένα παιδικό πάρτυ με όλους τους πρώην της συμμαθητές. Όλα τα παιδάκια ενθουσιάστηκαν, αλλά αυτό όχι. Μετά που την ρώτησαν, είπε ότι χάρηκε πολύ, απλά δεν γνώριζε τον τρόπο να εκφράσει την χαρά της. - Σχόλιο από movflower (21.12.2009)
"Σκέψου πως είσαι αλλεργικός με τους ανθρώπους"...μάλιστα. Αυτό δεν είναι ακοινωνική και αρρωστημένη επίθεση;΄Η πιστεύουν ότι με αυτό το φραστικό μπούλιγκ θα ξυπνήσουν την αυτοπεποίθηση/δυναμισμό;
Δεν γνώριζα ότι είχε πάρει κι αυτή η ιδιότητα ταμπέλα ασθενείας.Υπάρχουν ενήλικες με φοβερή γοητεία και δυναμισμό που ως παιδιά ήταν πολύ ντροπαλά.
Σβενάκο μου, ποιό είναι το σύνορο μεταξύ κοινωνικής φοβίας και ντροπαλότητας; Και ποιός είναι πραγματικά αρμόδιος για να το κρίνει; - Σχόλιο από sven (21.12.2009)
@ Φίλε Ζ...ούπερμαν
κατ' αρχήν, χαίρομαι που σε "ξαναακούω", γιατί νόμιζα πως κάνεις ήδη τα πρώτα δειλά και ντροπαλά σου βήματα στο αργεντίνικο τάνγκο, κάπου εκεί στο Μοντεβιδέο, στη λάγνα αγκαλιά κάποιας μελαχροινής, παθιάρας δασκάλας, που να σε μυεί στο μυσταγωγικό ερωτικό συντονισμό ποδιών και...κορμιών...
Δεν είχα καμία αμφιβολία για το πόσο ερεθιστική θα ήταν για σένα η άμεση επικοινωνία με ένα ντροπαλό θηλυκό. Ως αυθεντικός εκπρόσωπος του αρσενικού φύλου "τρελαίνεσαι" και "θεριεύεις" από τις ντροπαλές γατούλες, ενώ αποφεύγεις συστηματικά τις ατιθάσευτες αγριεμένες...
Για μία ακόμη φορά, διαπιστώνω την προτίμησή σου στα...ριζοσπαστικά μέτρα. Από την άλλη όμως κατακεραυνώνεις τους αναρχοαυτόνομους!!!
Τί...άστατο παιδί!!!
@ Φίλε Δήθεν,
έχεις απόλυτο δίκιο πως η διαφορετικότητα φοβίζει. Όσο μεγαλύτερη είναι τόσο περισσότερο φόβο προκαλεί... Αυτό διαφαίνεται συχνά ακόμα και στην επιλογή ερωτικών συντρόφων ή συντρόφων ζωής.
Πριν θεωρήσουμε την ντροπαλότητα ως πρόβλημα σε κάποιον, καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε πρώτα: γιατί δεν αντέχω τον άλλον έτσι όπως είναι;
Το κάθε παιδί θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να είναι ντροπαλό. Ο κάθε γονιός οφείλει να εκπαιδεύσει το παιδί του να κοιτά στα μάτια όποιον χαιρετά και να απαντά όταν ερωτάται. Αν όμως το παιδί δεν το κάνει αυτό κάθε φορά, δεν χάθηκε ο κόσμος. Δεν θα πρέπει να επικρίνεται και να μη στηρίζεται κι ούτε ο γονιός να πανικοβάλεται μήπως το παιδί του γίνει αντικοινωνικό άτομο.
@ Φίλε Τάσο,
και φυσικά δεν υποβόσκει κάποιο κοινωνικό πρόβλημα πίσω από κάθε είδους φοβία, αν και κάθε ψυχική διαταραχή είναι πολυπαραγοντικής αιτιολογίας. Κανείς δεν το ισχυρίσθηκε αυτό. Η κοινωνική φοβία όμως έχει σίγουρα κοινωνικές συνιστώσες, όπως περιγράφεται στο ποστ.
Η οικογένεια, ως συνήθως, παίζει σημαντικό ρόλο. Θα πρέπει να στηρίζει και να αποδέχεται το παιδί που ντρέπεται και όχι να απορρίπτει και να επικρίνει. Πολλές φορές οργιζόμαστε και απορρίπτουμε στους άλλους πλευρές που κι οι ίδιοι έχουμε και που δεν τις αποδεχόμαστε, ούτε καν ως γονείς στα παιδιά μας.
Μα και φυσικά, Τάσο μου, ένα ντροπαλό άτομο μπορεί να είναι πολύ δυναμικό. Το ερώτημα αυτό δεν θα γινόταν ποτέ, αν δεν θεωρούσαμε τη ντροπαλότητα ως αδυναμία. Είναι πια στερεότυπο.
Φυσικά και θα πρέπει να στηρίζουμε ένα άτομο, που με κάποιον τρόπο μας επικοινωνεί την ανάγκη του για στήριξη. Το πρόβλημα είναι εν μέρει πως συχνά δεν είναι εύκολο, ιδιαίτερα αν δεν γνωρίζουμε καλά το άτομο, να ξέρουμε αν πρόκειται για ντροπαλό άτομο που χρειάζεται στήριξη, και εν μέρει το γεγονός πως θεωρούμε τη ντροπαλότητα αποκλειστικά ως αρνητικό χαρακτηριστικό.
@ Μωβάκι,
φοβάμαι πως θα δούμε κι άλλες παρόμοιου τύπου ταμπέλες στο μέλλον. Το σύνορο μεταξύ ντροπαλότητας και κοινωνικής φοβίας δεν είναι πάντα τόσο ευκρινές και χρειάζεται εμπειρία και λεπτομερής κλινική συνέντευξη για να διαπιστωθεί. Η σημαντικότερη διάκριση είναι το γεγονός ότι στην κοινωνική φοβία υπάρχει έντονο το στοιχείο του φόβου, σε βαθμό που να περιορίζεται αισθητά η κοινωνική, επαγγελματική ή σχολική/ακαδημαϊκή ζωή του ατόμου. Το άτομο με "φυσική" ντροπαλότητα συνήθως δεν φοβάται, αλλά ντρέπεται.
Η ντροπαλότητα, ξέρεις, μπορεί να προσλάβει και μορφές που να αποκρύπτεται πίσω από εντελώς διαφορετικούς μανδύες. Για παράδειγμα, αρκετοί ντροπαλοί έφηβοι, μπορεί να "κρυφτούν" πίσω από προοδευτικού τύπου μειονοτικές ταυτότητες π.χ. punk, heavy metall, αναρχισμός, emo κ.λ.π., ακριβώς για να περιορίσουν αισθητά τις συναναστροφές τους. Οι έφηβοι αυτοί όμως νιώθουν, πίσω από αυτή τη βιτρίνα, χειρότερα από τους απλά ντροπαλούς συνομήλικούς τους και παρουσιάζουν συχνότερα κατάθλιψη και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Επίσης, μπορεί, πίσω από το ντύσιμο κάποιου που "φωνάζει" κοιτάξτε με, να υπάρχει ένα πολύ ντροπαλό άτομο που να χρεώνει αμέσως κάθε τι άσχημο, που μπορεί να συμβεί στον περίγυρο, στον εαυτό του...
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου...
Καλό ξημέρωμα και καλή σας βδομάδα!!! - Σχόλιο από ZARATHUSTRA (22.12.2009)
Κι ομως ... την τυχη μου μεσα ! Οι αγριες με επιλεγουν ! Τι κακο ειναι κι αυτο . Εχω στησει σαν καλογυμνασμενο αλεπουδακι το καρτερι μου στις περδικουλες και τις κοτουλες μου και ξαφνου ...χραπ με πιανει απ το σβερκο η λεαινα !
Ασε με κυρα μου , βαρεθηκα το champions league . Θελω πιο απλα πραγματα , οπως ... http://www.youtube.com/watch?v=jjs4wFLpJAg - Σχόλιο από ZARATHUSTRA (22.12.2009)
υγ: Κατω οι αναρχοαυτονομοι!
Ζητω οι αναρχοαυτόμολοι ! Καλου κακου , γυαλιζω ενα πολυβολο στο μπαλκονι για οποιον Δαναο πλησιασει ... ειδες , δεν ειπα οποια ! - Σχόλιο από sven (22.12.2009)
Τζώρτζη μου,
αλίμονο αν βάλουν λύκο μεταμορφωμένο σε...προφήτη να φυλάει άδολα και αδύναμα αρνάκια. Κοκκαλάκι δε θα μείνει...
Τί άπληστο απιδί!!! - Σχόλιο από DemetresOpc (23.12.2009)
ρε τώρα που το θυμήθηκα..εμείς οι ΑΕΚτζήδες δλδ σε λίγο θα είμαστε πελάτες σου;;
Λόγω πίκρας εννοώ..αλλά τώρα που το σκέφτομαι και λόγω τρέλλας.. - Σχόλιο από ZARATHUSTRA (23.12.2009)
Στανταρ θα ειμαστε Δημητρακη , στανταρ .
Με πρωτο και καλυτερο τον Ντουσαν . - Σχόλιο από syllogosg (06.02.2010)
Σημαντικό και ωφέλιμο το άρθρο σου αγαπητέ Sven Το αναδημοσίευσα στο ιστολόγιο γονέων.
Να' σαι καλά!
Ευχαριστώ πολύ!!!
Τιμή μου η αναδημοσίευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου