Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ?

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ?


Διάβαζα αυτό το κείμενο στο ΑΗΤΟΠΟΥΛΟ80

«Είναι γνωστός ο κανόνας της γκεμπελίστικης προπαγάνδας. Πες, πες ψέματα κάποιους θα πείσεις, κάτι θα μείνει. Είναι γνωστά τα αποτελέσματα αυτού του είδους προπαγάνδας. Τα βιώσαμε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Προσέξτε κύριοι του ΠΑΣΟΚ μην πείσετε τους εαυτούς σας για τα ίδια σας τα ψέμματα. Μην το επιχειρήσετε γιατί η απουσία σας από τους θεσμούς του έθνους είναι ολοφάνερη. Είστε απόντες παντού. Το κράτος αντικαταστάθηκε με το μνημόνιο, καταρρακώνοντας θεσμούς και νόμους σε σημείο να διασύρεται ο Πρωθυπουργός της χώρας. Να παρουσιάζει εικόνα υποδεέστερου οργάνου, πειθαρχημένου στο τραπεζικό σύστημα εκεί που είναι συσσωρευμένοι κάθε είδους μερισματούχοι , συμπεριλαμβανομένων κλεφτών και λωποδυτών.

Κύριε Πρωθυπουργέ η κοινοβουλευτική σας ομάδα μοιάζει αγέλη προβάτων που σέρνεται πίσω από το άρμα της εξουσίας. Πειθαρχημένα και άβουλα πρόβατα που συμφωνούν απόλυτα μαζί σας στη γκεμπελίστικη προπαγάνδα του ψεύδους.

Η συμφορά έχει έρθει και μαστίζει το λαό. Το νόμισμα που κατέχουν οι πλούσιοι και δεν είναι λίγοι, είναι νόμισμα αποδεχτό σε όλο το κόσμο γι΄αυτό το άρπαξαν οι λωποδύτες και εξασφάλισαν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Και αν επιδεινωθεί η οικονομία αυτοί δεν θα θιχτούν στο ελάχιστο. Αλίμονο στο παραπλανημένο λαό που βιώνει τη συμφορά, που άρχισε να αναζητά τη τροφή του στους κάδους απορριμμάτων του Δήμου.

Κύριοι του ΠΑΣΟΚ επιτέλους τι παριστάνετε και προσπαθείτε με διάφορα τεχνάσματα να παραπλανήσετε το λαό για δεύτερη φορά με το πρόσχημα τάχα να τον σώσετε από τη συμφορά . Ο λαός βιώνει ήδη τη συμφορά εξ΄αιτίας σας. Ο συνταξιούχος θα μείνει χωρίς ιατρική περίθαλψη, δεν θα μπορεί να αγοράζει καν τα φάρμακα του, δεν θα δικαιούται ούτε τη δαπάνη για να τον θάψουν. Κάθε τι που θα θεωρείται επιζήμιο για τις τράπεζες θα το καταργείτε.

Ποιόν κοροϊδεύετε? Ποιόν? Και το ερώτημα που τίθεται είναι σαφές. Πότε και ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να εφαρμόσετε αυτό το πρόγραμμά σας. Όπως διαπιστώνουμε η ανασυγκρότηση του κράτους καταργήθηκε αυτοδικαίως με την ισχύ αυτού του κατάπτυστου μνημονίου. Ποιόν κοροϊδεύετε? Έχετε τη ψευδαίσθηση ότι ο ελληνικός λαός στερείτε νοημοσύνης και ιδανικών? Βρίσκεστε σε οικτρή πλάνη.

Τη ρωμιοσύνη θα τη βρείτε ξανά μπροστά σας. Δεν πεθαίνει ποτέ. Νομίζετε πως οι εποχές άλλαξαν. Νομίζετε πως οι έλληνες γίνανε υπάκουοι δούλοι σας. Προσέξτε και θα σας υπενθυμίσω με τι γρηγοράδα έγινε η Εθνική Αντίσταση όταν ο λαός κατάλαβε πως κινδύνευε να πεθάνει από ασιτία, όταν είδε να σκλαβώνεται και να θέλει να τον συνθλίψει η μπότα του κατακτητή.

Η δυσκολία σας είναι ότι όλον αυτό το λαό δεν μπορείτε να τον κάνετε εχθρό της Ελλάδας, της πατρίδας του. Και προσέξτε ο κομουνιστικός κίνδυνος που ήταν το άλλοθί έχει εκλείψει. Το ρητό του Γεωργίου Παπανδρέου «δεν επιλέγουμε τύραννο την τυραννία χτυπάμε» μπορεί με την οργή του λαού να μετατραπεί σε «δεν επιλέγουμε κλέφτες τη κλεψιά χτυπάμε».

Ο ελληνικός λαός δεν θα δεχτεί το ξεπούλημα της πατρίδας του για να αυγατίσουν τα κεφάλαια οι τράπεζες. Δεν θα δεχτεί μια νέα σκλαβιά για να εξασφαλίσουν οι λίγοι τα πλούτη τους και τη καλοπέρασή τους. Δεν θα δεχτεί το ξεπούλημα της πατρίδας του και τη προδοσία.
Διαβάστε ελληνική ιστορία. Να δείτε αργά ή γρήγορα τι συμβαίνει σε όσους απείλησαν αυτόν εδώ το μικρό αλλά αθάνατο τόπο»

κι αναρωτιόμουν για κάτι.

Δεν μπορώ καν να φανταστώ πως αισθάνεται ένας άνθρωπος που πέρασε 80 χρόνια σ΄αυτό το τόπο, ένα παγκόσμιο πόλεμο, μια εθνική συμφορά όπως ο εμφύλιος, που συμμετείχε στα δρώμενα , που βίωσε την αγριότητα του ψυχρού πολέμου, μια δικτατορία μετά, ένα Πολυτεχνείο, μια ελπίδα στη συνέχεια πως αυτός ο τόπος ίσως βγει από το σκοτάδι, και σήμερα..

Βρίσκεται με μια σύνταξη της ντροπής, όπου κι από αυτήν του αφαίρεσαν τα δώρα του τα μίζερα, που παλεύει ακόμα ζητώντας από τα παιδιά ή τα εγγόνια για να πάρει τα φάρμακα, ή που κόβει ακόμα κι από το φαί του για να βγάλει πέρα το μήνα. Κάποιος που τον δείρανε, τον διώξανε, τον εξευτέλισαν σαν προδότη της πατρίδας του σαν κομουνιστο-συμμορίτη, που τελικά ο κομουνισμός δεν ήρθε ποτέ χωρίς αυτό βέβαια να σώσει τη πατρίδα από τη προδοσία και το ξεπούλημα.

Και δεν μιλάω φυσικά για εκείνους που στο διάβα του χρόνου τη βόλεψαν με τον άλφα ή βήτα τρόπο τελικά και μπήκαν μέσα στο σύστημα. Εκείνους που στο τέλος ξέχασαν και έφαγαν το κομμάτι τους από τη πίτα προδίδοντας ιδέες, συντρόφους και συμπολεμιστές. Μιλάω για τα γνωστά φουκαριάρικα φτωχαδάκια που έφτυσαν αίμα να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, που πέρασαν κάθε είδους εξευτελισμό και διωγμό, που ήταν πάντα οι «σημαδεμένοι» οι «ύποπτοι» και όμως κράτησαν το κεφάλι ψηλά. Τίμια, αντρίκια με μπέσα.

Εκείνους που οι εικόνες από το αίμα δεν έφυγαν ποτέ από τα μάτια τους. Που δεν έπαιξαν παιχνίδια εξουσίας απλά μέσα τους νόμιζαν πως αυτό που κάνουν είναι για να σωθεί η πατρίδα. Και σήμερα βλέπουν όλους τους φόβους τους να είναι ακόμα μια φορά πέρα για πέρα αληθινοί.

Πως νοιώθουν σήμερα βλέποντας πως χωρίς μάχες, χωρίς εμφυλίους, φυλακίσεις ή εκτελέσεις η πατρίδα ήσυχα κι απλά παραδίνεται άνευ όρων σ΄ενα νέο κατακτητή που δεν είναι κομουνιστής δεν φασίστας, δεν είναι άπιστος δεν είναι χριστιανός, δεν είναι έλληνας ούτε και ξένος. Είναι απρόσωπος, χωρίς πατρίδα, χωρίς ιδεολογία, χωρίς έλεος και γι΄αυτόν δεν υπάρχουν καν ήρωες και προδότες. Υπάρχουν μόνο αριθμοί κι απρόσωποι λαοί που από πάνω τους κόβει ότι θεωρεί άχρηστο ή επιζήμιο για τα κέρδη του.

Πως να αισθάνονται όλοι εκείνοι οι γέροι που κάποτε πολέμησαν μ΄εναν εχθρό που είχε σάρκα και τώρα τρώει τις σάρκες τους ένας άοσμος, άχρωμος, χαρτογιακάς υπαλληλάκος του παγκόσμιας λέσχης των ολίγων?

Κρίνοντας από το κείμενο του ΑΗΤΟΠΟΥΛΟΥ80 συμπεραίνω ότι αναρωτιέμαι γιατί δεν πολέμησα ποτέ. Γιατί η πατρίδα μέχρι τώρα με καλεί να πληρώσω φόρους και λογαριασμούς. Δεν χρειάστηκε να με καλέσει για κάτι άλλο ακόμα. Και πολύ φοβάμαι πως ίσως κάποια μέρα ξυπνήσω και δεν έχω πια πατρίδα.

Σε αντίθεση με εκείνον που ότι και να έγινε ελπίζει ακόμα. Την ώρα που όλοι εμείς οι «άκαπνοι» έχουμε πέσει σε μια βαριά κατάθλιψη, σε μια γενική απραξία και παραδοχή πως τίποτα δεν γίνεται να αλλάξει, εκείνος και αντέχει και ελπίζει για όλους εμάς. Ελπίζει ότι εμείς οι νεώτεροι, τα παιδιά μας είμαστε αντάξιοι, είμαστε έλληνες.

Εμείς το ελπίζουμε?

Μια φορά πολεμιστής, για πάντα πολεμιστής....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου